Prolog

"Wojna.

 Jedno słowo, mnóstwo skojarzeń. 

Każde obleczone w smutek, nienawiść, uczucie pustki."

Ciemne, burzowe chmury ukształtowały się w wijącego się węża, który oplatał swoim oślizłym ciałem czaszkę. Wychodził z jamy ustnej, wystawiając kły. Ociekały zabójczym jadem, który mieszał się wraz z kroplami deszczu, spadającymi na pole walki. Ich dudnienie przecinało ciszę. Przerażającą ciszę, która powstała przez oczekiwanie. Uczniowie zebrali się przy głównym wejściu do szkoły Magii i Czarodziejstwa. A raczej przy jej ruinach. Wspomnienia, które z nią wiązali stały się nagle tak odległe... tak nierealne. Wszystko rozwiało się z nadejściem zimnego wiatru, który niósł ze sobą zapach krwi oraz śmierci. Deszcz nadal padał. Krople wody spadały na ciała poległych. Strumienie krwi zaczęły spływać po dziedzińcu, dopływając do jeziora i zabarwiając je na rdzawy kolor. 

Niebo płakało wraz ze zgromadzonymi. Wpatrywali się w nadchodzące odziały Czarnego Pana z lękiem, mocno ściskając swoje dłonie na różdżkach. Harry'ego Pottera nadal z nimi nie było. Ich jednej szansy. Jedynej nadziei. 

Hermiona Granger rozglądała się z niepokojem. Gdy jednak zauważyła rudą czuprynę włosów, rzuciła się w jej kierunku. Serce biło jej jak oszalałe, a całe ciało trzęsło się z zimna i ze strachu. Ron posłał jej smutny uśmiech, gdy dobiegła do niego i mocno ścisnęła jego zimną dłoń. Zamknęła oczy i odetchnęła z ulgą. Poczucie bezpieczeństwa, nawet tak znikome, dodało jej nadziei. Gdy uchyliła powieki, zauważyła, że chłopak przygląda się jej uważnie. Jego niebieskie oczy przepełnione były bólem. Starał się dodać jej otuchy, pomimo tego, że sam potrzebował jej teraz równie bardzo. 

- Co...co jeśli...-wyjąkała. 

Do jej oczu napłynęły łzy na samą myśl, że ich najbliższy przyjaciel mógłby zginąć. Ron szybko przygarnął ją do siebie i przytulił mocno. Czuła jego oddech na swojej szyi, a jego policzek łaskotał ją po twarzy. Odgarnął jej włosy i założył za ucho. 

- To Harry- pochylił się nad nią, szepcząc.- On zawsze wychodzi, z każdej opresji cało. 

Poczuła jak skóra jego twarzy napina się pod wpływem smutnego uśmiechu. Tak bardzo chciała wierzyć w zapewnienia ukochanego. Jednak gdzieś w środku obawiała się najgorszego. 

Wyplątała się z objęć Rona i uśmiechnęła się do niego słabo. Odpowiedział jej tym samym, po czym ponownie zwrócił wzrok w stronę nadchodzącej armii. Widziała jak jego mięśnie naprężają się ze zdenerwowania. Jego zęby zaciskają się, powodując, że rysy jego twarzy zmieniają go w starszego i groźniejszego. Podziwiała go w tej chwili. Sama czuła się taka malutka. Nie potrafiła utrzymać nawet prostej postury, a co dopiero wyglądać groźnie. Wszystkie uczucia. Cały ten ból. Zaatakowały ją. Czuła się bezsilna. Zastanawiała się, gdzie podziała się ta dzielna Gryfonka? Gdzie jej odwaga? Zacisnęła ponownie powieki. Poczuła jak łzy spłynęły po jej policzkach. Bezsilność - to jedyne co czuła.

-Czy... czy to jest Harry?!- usłyszał dziewczęcy krzyk, po którym powstało istne zamieszanie. 

Z szeregu wybiegła Ginny, która po chwili upadła na kolana. Twarz ukryła w dłoniach, a jej szloch rozniósł się po dziedzińcu. Hermiona z przerażeniem podbiegła do przyjaciółki, uklęknęła przy niej i z całej siły przytuliła ją do siebie. Kołysały się na boki. Hermiona szeptała słowa pocieszenia, powstrzymując się od łez, a Ginny mamrotała coś niezrozumiałego pod nosem. Żadna z nich nie miała już zaznać spokoju. Hermiona uniosła wzrok, gdy usłyszała złowieszczy śmiech czarnoksiężnika. Voldemort wkroczył na teren szkoły, a za nim jego podwładni. Hagrid wyróżniał się z tłumu, dlatego Hermiona od razu spojrzała na olbrzyma. Nagle cały świat się zatrzymał. Wypuściła z objęć przyjaciółkę. Na jej twarzy wymalował się wyraz niedowierzania, a serce uderzało w jej klatce coraz mocniej. Gula w jej gardle rosła boleśnie. 

To nie może być prawda, nie może...

-Harry Potter nie żyje!- Po dziedzińcu rozniósł się śmiech potężnego czarnoksiężnika. 

Później nastała złowieszcza cisza. Czas na decyzje i rozwiązania. To był początek końca. Dla nich wszystkich ta bitwa okazała się być największą porażką.

Witam! Nowy rok, nowe postanowienie. Tęskniłam za pisaniem, lecz nie potrafiłam odnaleźć się w poprzedniej historii. Postanowiłam się... zacząć od nowa. Kompletnie inny klimat, tematyka, emocje. Wszystko co znajdzie się w tej historii może odbiegać od książki/filmu, ponieważ chcę przedstawić coś zupełnie innego, nowego, może i trochę kontrowersyjnego. Co ja będę więcej mówić...lepiej żebyście sami ocenili! :) 

Onnawen